Jan Francken 29 augustus 1618 Vandaag is mijn heer Johan van Oldenbarnevelt met zijn koets naar het Binnenhof gereden. Prins Maurits had hem daar ontboden. Dat leek me een gunstig teken. Misschien kon een goed gesprek de spanningen van de laatste tijd een beetje temperen. Maurits’ recente machtsgreep in Utrecht en zijn doorzetting van de […]
Categorie: De vroegmoderne tijd
De minnaar uit Lotharingen – Mathijs van der Loo
Parijs, 1669 Philippe, de ridder uit Lotharingen, hield zich even stil en knipperde met zijn ogen. Had hij echt een schaduw op de muur gezien? Het weinige licht in de gang was afkomstig van de olielamp die een stuk verderop hing en een menselijke schaduw achter hem wierp. Hij keek even om, maar zag niemand. […]
De schone boekanier – door Johan Klein Haneveld
Hispaniola, 1590 Scherpe pijn in zijn linker ringvinger deed Thomas wakker schrikken. In een reflex trok hij zijn hand terug, maar zijn pols zat stevig vastgeklemd als in een ijzeren ring. Pure paniek vulde zijn lichaam. Hij was toch niet opnieuw gevangen genomen? Hij was toch niet terug op de suikerrietplantage, wachtend op de afranseling […]
Boodschapper van de goden – door Debby Willems
Onder de rook van Cuzco, 1448 ‘Grootvader, ik ben het: uw oudste kleinzoon. Ik heb quinoa en een kruik maïsbier voor u meegebracht. De reden van mijn bezoek is echter niet heuglijk. Mijn hoofd voelt zwaar van de zorgen en steeds opnieuw dwalen mijn gedachten af naar vroeger, alsof de goden me iets proberen te […]
Een moeder vergeet niet – door Sandrine van der Velde
Brussel, 28 februari 1530 Hoewel de zon harde schaduwen werpt over de onregelmatige kasseien van het pleintje, huivert Jeanne onder haar wollen mantel. Het is pas februari en de sneeuw is nog maar net gesmolten. Gezeten in een windstil hoekje, op het stenen bankje bij de fontein, heft ze haar gezicht met gesloten ogen op […]
Een kille ochtend – door Marjolijn van de Gender
Londen, 1774 Vandaag was de kou Martha’s vriend. Gisteren had hij haar gemarteld en gebeten, maar nu streek de sneeuw bijna liefdevol over haar kaak, die gloeide en bonsde. Elke smeltende sneeuwvlok tegen haar huid betekende een seconde van troost. Ze moest zichzelf dwingen om de stoffen zak met spullen niet van haar rug te […]
Hemels eten, hels leven – door Sandrine van der Velde
Florence, 29 september 1517 Hij geniet van het moment waarop hij de nek hoort kraken en de tot het uiterste gespannen spieren onder zijn handen ineens voelt verslappen; die fractie van een seconde waarin het leven merkbaar het lichaam verlaat. Een ondeelbaar moment waarin walging en extase samenkomen. De aanblik van de bloeddoorlopen ogen en […]
Matteo’s eerste marktdag – door Sandrine van der Velde
Florence, 24 juni 1516 ‘Papa, mag ik nog even op je rug?’ vraagt Matteo voor de zoveelste keer. ‘Nee jongen, je moet nog maar even zelf lopen. Het is niet ver meer. Kijk, je kan de stad al een beetje zien!’ Het was nog nacht geweest toen ze van de boerderij waren vertrokken. Maar nu, […]